Home
KASHBA Asiatica
Ais Loupatty & Ton Lankreijer
Staalstraat 6
1011 JL Amsterdam
Open 12:00 – 17:00
Zondag / Sunday 14:00 - 17:00
Contact:
31-20- 6 23 55 64
In het buurland maken eens in de twaalf jaar zo’n 150 miljoen mensen een pelgrimage.
Acht keer Nederland aan de wandel.
Met 2,5 miljoen pelgrims haalt Mekka jaarlijks wel even het nieuws, maar Kumbh Mela is kennelijk niet interessant. Ondanks dat de bezoekers zich vrolijk uitdossen of juist naakt in de driesprong van rivieren te water gaan – aan beeldmateriaal geen gebrek.
Hier in Kathmandu vindt jaarlijks – tijdens de volle maan in februari – een kleinere variant plaats: Shivaratri, de nacht van Shiva. Nog geen miljoen tempelgangers, maar wel op één dag. Liep je voorheen nog ’s nachts heen en terug, nu staat men in de nacht al in een kilometers lange rij.
Shivaratri is voor hindoes zelfs bijzonderder dan de Kumbh. De Himalaya stelt namelijk het uitgestrekte lichaam van Shiva voor. Hoe hoger in de bergen, des te dichterbij de goden.
Tegen ‘spirituele’ gemeenschappen als kloosters en ashrams wordt in het westen nog vaak wat romantisch of idealistisch aangekeken. Voor het overgrootte deel verzorgen ze echter aardse zaken als de opvang van wezen, eenzamen en ouderen.
Overigens: zelden of nooit van lichamelijk of geestelijk gehandicapten, ofschoon een groot aantal baba’s na jarenlang drugsgebruik en eenzaamheid in meer of mindere mate onder de laatste categorie vallen.
In 1976 verbond Nixon ontwikkelingshulp voor Nepal aan het opdoeken van de lokale hasjwinkeltjes waar de westerse, jeugdige trekkers alleen maar tot opstandige gedachten kwamen en onder andere niet in Vietnam wilde vechten.
Onderling hadden ze veel lol bij het zien van de metershoge marihuanaplanten die tegen de zware muren om hun ambassade opgroeiden zonder dat binnen iemand kennelijk wist wat het was.
Dat ganj al eeuwen als ‘medicijn’ voor oude, versleten boeren werd gebruikt – die vervolgens in het buurttempeltje samenkwamen om epische liederen en mantras te zingen – deed er toen zelfs voor de Nepalese regering niet meer toe.
Probleem bleven echter de baba’s die al eeuwen tijdens Shivaratri uit het tempelgeld worden voorzien van brandhout en ganj om de kou en kilte te weerstaan.
‘It’s Shivaji’s prasad (gift). We are sadhus, we share whatever we consume, so if bhakts (hindoes) come and ask for a puff of it, I don’t mind giving,’ said Gopal Dash, 60, a sage who came from Amarkantak of Madhya Pradesh in India. (Kathmandu Post 03-03-2019)
Elk jaar opnieuw belooft de tempelorganisatie ‘op z’n minst’ het hasjgebruik onder de bezoekers uit te bannen. Maar ook daar komt nooit iets van terecht. De jeugd uit de omringende heuvels beziet het festival als een dagje uit naar de grote stad om beetje te blowen met de baba’s.
‘Bombolééé…’
Misschien neem ik religies doorgaans te serieus en vergeet daarbij dat ze voor een groot gedeelte vooral uit entertainment bestaan. Uit een tijd zonder boeken, televisie, enzovoorts.
Na de regentijd, als de oogst binnen is, kent de Kathmandu-vallei sinds mensenheugenis om de week een ander festival. Opdat geen oerkracht of hogere macht wordt overgeslagen te eren.
De grens tussen traditie en vermaak, tussen offeren en feesten, tussen festival en carnaval vervaagt – zeker als men spirited of stoned geraakt.
In het grote buurland ageert de moderne, welgestelde jetset al jaren tegen de bonte aspecten binnen het hindoeïsme. Bijvoorbeeld tegen
de goddelijk gekleurde gopurams
Onder de baba’s zouden zich louter kwakzalvers, oplichters en bedelaars ophouden!
Laat ‘de ware baba’ opstaan..?
De miljoenen zwervende mannen (zelden vrouwen) vormen heel beeldend dat deel van de bevolking dat niet wil, kan of mag meedoen met de huidige maatschappij.
De vraag is of het ooit anders is geweest.
Misschien ergens rond de achtste eeuw. (zie: 'Schemerwoorden, boeddhistische poëzie uit middeleeuw Bengalen' door Paul van der Velde).
Zie ook
All photographs and texts ©Kashba Ais Loupatty & Ton Lankreijer.Webdesign:William Loupatty