Ook komkommertijd kan soms iets moois opleveren.

Drie beroepen vonden elkaar tijdens de zomer van 2011 bij toeval,- met als gevolg tegen de kerst de geboorte van een nijlpaardje.

Even the dull season can bring about something beautiful. Three crafts met coincidentally during the summer with the birth of a small hippo towards Xmas as a result.

De  beeldhouwer 

The Sculptor

Hetty Heyster 

- Laat je zo’n bedreigde diersoort ruimen, vroeg ik;

'n beetje flauw maar oprecht verbaasd.

Ze stond met een was-model in handen dat zich sinds 1988 in de mal schuil had gehouden;

een lief, klein nijlpaard dat languit lag te rusten.

Het opslaan van mallen bij een gieterij kost geld. 

De bronsgieter berekent huur, anders wordt hij zelf mal.

Dus moet de kunstenaar om de zoveel tijd z'n schappen nalopen en uitdunnen.

'Je kunt haar nog van de ondergang redden,’ zei ze plagend.

- Hm.

- Are you having an endangered species like this culled, I asked; a bit silly though truly surprised.

She stood in hand with a wax-model that had been hiding inside the mould since 1988; a sweet, small hippo, stretched out to rest.

Storing moulds at a foundry costs money.

The founder charges rent, mainly to keep order.

So the sculptor has to check the shelves and thin the stock at times.

'You may still save her from ruin,' she said teasingly.

- Hm.

De zilverboer

Oud is het verhaal van de goudsmederij die na drie, vier generaties de werk-plaats grondig uitstofte en afschraapte... en van de opbrengst een nieuwe werkplaats bouwde.

Bij het verwerken van sieraden gooide ik de afgelopen veertig jaar alle knipstukjes en eindjes bij elkaar in een kistje; afval, dat uiteindelijk bewaard bleef omdat het tòch zilver was. Met de jaren raakte het kistje vol, vol plotseling-hoogwaardig afval.

Mijn associatie met een nijlpaard is grijzig van tint...

dus ik dacht meteen aan die bak met sloopzilver.

The Silverman

Old is the story of the goldsmith that after three, four generations dusted and scraped the workshop thoroughly... and build a new one from the proceeds.

Working on jewelry during the past forty years I collected all clippings and cuttings in a small box; rubbish that I saved because - after all - it was silver. During the years the box filled up, full of suddenly valuable waste.

My association with a hippo is grayish... so at once I thought of all the scrapping silver.

De gieter 

De bronsgieter zag geen enkel probleem in al die stukjes en sliertjes.

'Is het van 'n beetje van goed gehalte allemaal?'

Ik herinnerde me niet elk stukje, dacht van wel, ja.

Ook in kapotte sieraden zit echter het ooit-benodigde soldeer... Het scheiden van de legering om puur zilver over te houden is geen eenvoudig karweitje.

Tussendoor moest ik naar Nepal, land van bekwame metaal-berwerkers bij uitstek, en keek hoe zij het aanpakten.

Het scheiden van metalen bleek daar een specialiteit van rondtrekkende, Indiase smeden.

The founder

The caster didn't think it a problem, all those clippings and cuttings.

'Is the silver-content high enough?'

I did not remember every little lump, but did think so. However, also broken jewelry contains the once needed solder... Separating the pure silver from the alloy again, is not an easy work.

In the meantime I had to visit Nepal - land of skilled metalworkers indeed - and explored how they went about it.

Separating metals turned out to be a special skill of itinerant Indian smiths.

 Je moest er zo'n twee uur bij blijven zitten, niet erg, want ik wilde wel weten hoe ze het werk klaarden.

Maar de inkomstenbron is allereerst de vakkennis en dus geheim.

Rondkijkend leek het alsof ze er veel lood bij nodig hadden - als bindmiddel ? - en wat schimmige chemicaliën in schmutzige potjes en pannetjes.

Het leek me geen oplossing om een volgende keer mijn sloopzilver mee te brengen, al was het al omdat ik nergens een milieu-vergunning zag hangen.

Weer thuis realiseerde ik me dat ook niet puur zilver (99%) nodig is, als het maar BWG is, boven wettelijk gehalte (80%).

One had to sit down for two hours, not too bad, since I wanted to know how the job was actually done.

However, the income is first of all the know-how and therefore secret.

Looking around it seemed they needed a lot of led - as a binding agent ? - and some dark chemicals in dirty pots and pans.

It did not seem a solution to bring my scrapping silver next time, if only because I didn't see an environmental permit framed anywhere.

Once at home, I realised pure silver (99) was not needed, if only the hallmark requirement was met (80%).

Film over bronsgieten 

bij Atelier 80: 

http://www.hettyheyster.nl/bronsgieten.html