Home
KASHBA Asiatica
Ais Loupatty
Ton Lankreijer
Staalstraat 6
1011 JL Amsterdam
Open 12:00 – 17:00
Zondag / Sunday 14:00 - 17:00
Contact:
31-20 - 6 23 55 64
06 - 588 41 370
Pondicherry, 29 maart 1914.
Een knappe, Indiase charmeur (42) palmt een verlaten, rijke vrouw (36) uit Parijs in.
Hij, Aurobindo Goshe, is een gevluchte Bengalees die dezer dagen digitaal te boek staat als verzetsstrijder en goeroe, maar lokaal aldoor nog als charlatan.
Zij, Blanche Rachel Mirra Alfassa, is de dochter van een – na haar geboorte meteen weer gescheiden – Turks-Joodse man en een Egyptisch-Joodse moeder.
Mirra had reeds verschillende, kort-stondige relaties achter zich.
Nog geen jaar later lanceert hij haar als The Mother en werpen beiden zich op als goeroe.
(Het goeroeschap is wel ’ns samengevat als het op één na oudste beroep ter wereld: we love you so much, we want you to be saved.)
Hun ashram trekt relatief grote namen uit de westerse wereld, maar naderhand zelfs uit gastland India zoals premier Indira Gandhi.
Vandaar bijgaande postzegel wellicht.
Upper class relaties... daar gaat het hier en nu even niet over...
De huidige boekwinkel in hun ashram in Pondicherry staat naar vier kanten vol met hun nagelaten schrijfsels. Occultisme, reïncarnatie (uiteraard was zij in een vorig leven koningin in Egypte), helderziendheid – sorry, aan mij is het allemaal niet besteed.
Ik zoek naar een boekje met hun levensbeschrijvingen, maar die zijn allemaal overdadig ingekleurd door idolate volgelingen; evenals hun wikipedia pagina’s overigens.
Ik mag me namelijk graag verwonderen over de welgestelde dames die zich van pakweg 1875 tot 1975 lieten inspireren door Mme Blavatsky, Alexandra David-Néel, Annie Besant… tot en met Mellie Uyldert en Juliana van Oranje aan toe.
Maar goed, dat is niet waar ik het over wil hebben...
Na Aurobindo Goshe’s overlijden (1950) zet Mirra Alfassa de ashram alleen voort. In 1968 koopt ze – ‘dankzij donaties’ – zo’n ‘twenty square kilometres of barren wasteland’ nabij Pondicherry.
Ook hier heeft men lokaal een andere mening over.
Mirra wil daar, in het arme boerenlandschap, Auroville oprichten, the City of Dawn.
Samen met de Franse architect Roger Anger ontwerpt ze de Matrimandir (letterlijk: Moedertempel).
De eerste steen wordt gelegd in 1971, de laatste in 2008 – Mirra Alfassa is dan reeds lang overleden,
namelijk in 1973.
Alleen geselecteerden krijgen entree om binnen de bol te mediteren.
Samen met Indiase dagjesmensen tuur ik op afstand naar de buitenkant. Enkelen van hun eten d’r een ijsje bij.
De bol zou een leuk ontwerp zijn voor een wetenschapsmuseum, lijkt ons. Of als een ashram voor fans van Starwars.
Toch wel jammer dat we slechts een simpel (lichtgewicht!) cameraatje mee op reis namen, beseffen we naderhand.
Op het landgoed staat namelijk een banyan.
In de annalen beweert de gemeenschap dat the Mother deze boom in een visioen ergens in de buurt zag staan.
Anderen zeggen dat de boom door de architect Roger Anger is overgebracht uit Bengal.
Maakt niet uit, nooit eerder zag ik een dergelijke boom! Nooit eerder maakte ik zo’n boom mee...
Na een half uurtje van ontzag en verbazing, rijzen er vragen. Zijn die luchtwortels nou op zoek naar water?
Of gaan ze naar de grond om later een dragende stam te worden – ter ondersteuning van de almaar verder uitdijende en steeds zwaardere takken?
Beter even zelf googlen, aub.
Na een paar dagen mailt Wallace ons:
De foto’s zijn absoluut niet verkeerd voor een kleine camera….integendeel zelfs…prachtig mooi ontwerp om de tempel in een gouden bol te ontwerpen…..en dat de zonnestralen in het hart door een kristallen bol naar binnen schijnen….erg spiritueel.
Ook de Banyan Tree is een fenomeen op zich….lijkt bijna een boom met intelligentie…..want kennelijk halen de wortels uit de hoofdstam niet voldoende voeding uit de grond en duurt het transport naar de lange takken te lang…dus maakt de boom luchtwortels die zich vervolgens in de grond boren en weer een boom vormen, waardoor de hoofdtakken weer voeding hebben en kunnen doorgroeien.
Stiekum een takje in een vochtige doek meenemen…?
Op internet wordt de banyan soms – ten onrechte – verwisseld met de pipal oftewel met de zogenoemde bodhi tree waaronder ene Gautama Sakyamuni verlichting zou hebben bereikt.
Op zich grappig want de banyan is een ‘strangler tree’, zo’n boom die in het oerwoud andere schepsels inkapselt en wurgt om zelf meer licht te vangen.
In eerste instantie zat Gautama namelijk ook in de jungle alleen te mediteren en karma te vermijden – totdat hij na een aantal jaren begreep dat het wellicht toch niet zo werkt…
Terug naar blog index
All photographs and texts ©Kashba Ais Loupatty & Ton Lankreijer.Webdesign:William Loupatty