Home
KASHBA Asiatica
Ais Loupatty
Ton Lankreijer
Staalstraat 6
1011 JL Amsterdam
Open 12:00 – 17:00
Zondag / Sunday 14:00 - 17:00
Contact:
31-20 - 6 23 55 64
06 - 588 41 370
Welke steen is goed voor wilskracht, meneer, welke tegen wratten, tegen watervrees..?
We zijn geen apotheek, sputtert meneer tegen op ‘n slechte dag, maar meestal maakt hij zich ervan af met:
‘Als u zich tot een steen aangetrokken voelt, is ie vast en zeker goed voor u.’
Tenslotte willen we toch ook verkopen..
Het probleem is namelijk dat elk stenenboek weer wat anders beweert. Vreemd, want de werking van stenen is in wezen gebaseerd op de tamelijk eenduidige kleurenleer van Goethe. En die is weer tamelijk universeel.
Rood staat voor vuur en bloed en gaat dus over energie. Blauw staat voor zee of lucht en geeft dus verkoeling. Zon en blijdschap gaat gepaard met geel, enzovoorts.
Zodra de kleuren overlappen of zich vermengen, ontstaat er verwarring. En dus heeft u dan een deskundige nodig – van druïde tot doekoen - die voor goud geld met veel vertoon de juiste steen voor u selecteert als talisman of amulet.
Sommige geneeswijzen – Tibetaanse bijvoorbeeld - vermalen edelsteen en edelmetaal zelfs tot medicijn.
In de westerse wereld wordt de ‘officiële’ stenenhandelaar meestal aangeduid als juwelier. In feite betreft de beroepsnaam de edelmetalen die zij verkopen – en die vormen meestal slechts een fractie van de totale prijs voor een sieraad met edelsteen.
Anders gezegd: het dunne gouden ringetje wordt - met keurmerken - gegarandeerd maar de veel duurdere steen in het geheel niet.
Met behulp van monopolies, echtheidsverklaringen en intensieve reclame campagnes proberen juweliershuizen de koper in verwarring te houden en afhankelijk te maken van hun veronderstelde kennis.
De zogenaamde ogen der materie kunt u echter heel goed met eigen ogen beoordelen. Beter zelfs. Alleen u weet wat u mooi vindt – of wat goed voor u is.
Ergens in de tachtiger jaren kwam ik in Bangkok aan en las een berichtje over een speciale stenenbeurs. De laatste dag was inmiddels aangebroken, het liep zelfs in de laatste uurtjes.
Bangkok kende nog geen sky-trains en fly-overs, taxi’s stonden uren vast, dus sprong ik achterop een van de vele brommertjes die op vrijwel elke straathoek staan te wachten op passagiers.
De jonge berijder las het adres, gaf vol gas en snelde rakelings tussen de stilstaande rijen auto’s door. Ik had niets over haast gezegd, verstijfde en durfde me geen millimeter meer te bewegen.
Als iemand het portier op een kiertje doet om te spugen of zelfs maar een propje uit het raampje gooit.. 't gierende Suzuki naaimachientje zou terstond uit evenwicht raken.. Maar met zo’n snelheid weet hij wat ie doet…
Toen zag ik zijn handen. Z’n knokkels zaten vol schrammen en bloedkorsten. Hoe roep ik stop! in gehelmde oren zonder dat hij verschrikt omkijkt..?
Zachtjes, heel zachtjes, legde ik m’n handen op z’n schouders en drukte langzaam harder, steeds harder. Op een gegeven moment manoeuvreerde hij naar de kant, spoog een paar Thaise woorden en eiste geld. Dat bleek het volle pond. Prima, ik was allang blij.
Een ander brommertje kwam aangesneld met een wat oudere berijder. Ongemerkt inspecteerde ik eerst z’n handschoenen en kniebeschermers.
Wow, de oudere man reed veel langzamer en ving dat op met sluipweggetjes, stukken trottoir, glipte tussen afzettingen door… en reed in op een haag groene uniformen die bij het zien van de buitenlander hun geweer toch maar weer lieten zakken.
Nors en quasi geïrriteerd bevolen ze me af te stappen voor fouillering. Daarna lieten ze me plompverloren staan. De overige bewakers zagen de body check en namen aan dat alles goed zat. Zonder identificatie of entreebewijs liep ik het fort binnen.
In opgepimpte stands lagen allerhande partijtjes edelstenen open en bloot opgetast als omgekeerde suikerpotten: robijnen, smaragd, saffier. Het was vast niet de bedoeling dat deze westerse jongeling er fluitend tussendoor liep. Dit was een beurs voor invitees only, voor de edelen onder de stenenhandelaren.
Her en der langs de beurspaadjes struinde nog groepjes kooplieden. Zo te horen, kwamen ze uit Zuid-Amerika, Israël en India. Sommigen van hen hadden een bevallige, rijk versierde dame aan de arm. Dit was natuurlijk de gelegenheid om echtheid en kwaliteit te tonen.
De beurs liep duidelijk ten einde, in een afgelegen hoek zaten enkele handelaren te borrelen. Uit leren buideltjes lieten ze mekaar stenen zien. Niet pocherig, maar met de nieuwsgierigheid van elke andere hobbyist.
Schuchter als een leerling past, schoof ik naderbij. Hun buidelstenen waren over het algemeen tamelijk groot, leken ook meer op brokjes en keitjes. Er zaten maar weinig gefacetteerde exemplaren tussen.
De heren bleken voornamelijk zeldzame grilligheden der natuur te verzamelen.
‘Diamant is voor de verkoop,’ legde een Braziliaanse handelaar me uit toen ernaar vroeg. ‘Voor deze vondsten zijn er maar heel weinig gegadigden.’
- Omdat ze zo duur zijn?
‘Het is wat de gek d'r voor geeft. En hier zijn we d’r allemaal gek van. Al deze handelaren zijn zelf verzamelaar. Dat krijg je als je er je hele leven mee bezig bent. Je moet alles van stenen weten maar ook alles van de wereldmarkt en de allerlaatste tricks-of-the-trade. Dan raak je vanzelf gefascineerd en ga je de uitzonderingen verzamelen.’
Een roemruchte parelhandelaar uit de vorige eeuw schreef in z’n memoires dat hij z’n hele leven de grote, gave, ronde parels de hemel in prees maar heimelijk de grillige, barokke vormen veel interessanter en vrolijker vond.
Als een edelsteen niet te meten, niet te standaardiseren en niet te rubriceren is, dan wordt het voor de handel stukken moeilijker en minder interessant.
Misprijzend spreken handelaren dan over oneffenheden en over insluitsels, enzovoorts - en dus is de steen minder tot veel minder waard. En het steentje dat u vond langs het strand van Corsica, Curacao of Cambodja.. een schattig kiezeltje.
Immers, zonder eenduidige kwalificaties, codes en categorieën kan een handelshuis niet ongezien amethyst bestellen in Brazilië, zeeparels in Japan, jade in Canada of toermalijn in Zanzibar.
Maar juist die stenen zijn fascinerend. In het wordingsproces kwam onverwachts van alles samen. Met een soort van bevroren biotoop als gevolg. Een unieke microcosmos als je ‘m tegen het licht houdt.
PS: En dan hebben we nog de vele organische materialen ter versiering van de mens..
All photographs and texts ©Kashba Ais Loupatty & Ton Lankreijer.Webdesign:William Loupatty